Skip to content
Menu
Modlitwa.pl
  • Strona główna
  • BLOG
  • Komentarze do Tory
    • Księga „BERESZIT”
      • Parsza „Bereszit”
      • Parsza „Noach”
      • Parsza „Lech lecha”
    • Księga „BEMIDBAR”
      • Parsza „Naso”
      • Parsza „Chukat”
      • Parsza „BALAK”
      • Parsza „Matot”
    • Księga „DEWARIM”
      • Parsza „Waetchanan”
  • Sidur (Modlitewnik)
  • Życie jak modlitwa
    • Beracha (b’racha) – błogosławieństwo
    • Modlitwa, a nakrycie głowy
    • Wytrwałość w modlitwie
    • Modlitwa wstawiennicza
  • Winnica
  • Biblioteka cyfrowa
Modlitwa.pl

Początek roku w przeszłości

Napisano dnia 1 stycznia 20147 lipca 2014

Może jeszcze parę słów o tym jak to z początkiem roku było (to kontynuacja poprzedniego wpisu).

„Początek roku, tzw. styl datacji, w Europie był różny w zależności od okresu i kraju. Istniało 6 zasadniczych stylów: 

1. od 1 I, tzw. styl obrzezania (a circumcisione); używany w starożytnym Rzymie, w średniowieczu początkowo zwalczany przez kościół, z czasem uznany i usankcjonowany ustanowieniem na ten dzień święta Obrzezania Pańskiego; szeroko rozpowszechniony, zwłaszcza w zachodniej Europie, w Polsce przeważający od XIV w., wyłączny od XVI w.;

2. od 1 III, tzw. styl marcowy; używany w starożytnym Rzymie w okresie republiki, potem w państwie frankijskich (do połowy VIII w.), w Wenecji (do 1797), szczególnie rozpowszechniony na Rusi (w 2 odmianach, do końca XV w.);

3. od 25 III, tzw. styl zwiastowania; powstał zapewne we Włoszech, używany w 2 odmianach we Florencji i Pizie do 1749;

4. styl wielkanocny, w którym rok zaczynał się w Wielki Piątek lub Wielką Sobotę, najbardziej rozpowszechniony we Francji (zwany także stylem francuskim); wobec ciągłego przesuwania się daty Wielkanocy, w obrębie roku pewne dni powtarzały się lub nie było ich wcale;

5. od 1 IX, tzw. styl bizantyjski; poza Bizancjum używany także w południowych Włoszech (do XVI w.), a głównie na Rusi, gdzie w końcu XV w. wyparł całkowicie styl marcowy i utrzymał się do reformy Piotra I (1 I 1700);

6. od 25 XII, tzw. styl narodzenia (a nativitate); styl najbardziej rozpowszechniony w średniowieczu, używany zwłaszcza przez kurię papieską, a także w północnych Włoszech, na Sycylii, w Anglii (do XIII w. główny styl ang.), Niemczech, Skandynawii, Czechach oraz Polsce, gdzie występował (obok stylu od 1 I) do XVI w.”.

„Kalendarz juliański został przyjęty przez kościół i rozpowszechnił się wraz z chrześcijaństwem.

W roku 325, gdy równonoc wiosenna przypadła 21 III, sobór nicejski uznał tę datę za stałą datę równonocy oraz ustalił, że Wielkanoc ma być obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni Księżyca. Ponieważ jednak rok juliański jest dłuższy od roku zwrotnikowego, data równonocy ciągle się przesuwała (1 dzień w ciągu 128 lat).  Rozbieżność tę dostrzeżono już w VIII w. (Beda Veneralibis, Alkunin), a od XIII w. zaczęto podejmować próby zreformowania kalendarza juliańskiego (Roger Bacon, król kastylijski Alfons X). W XIV w. sprawą reformy zajął się kościół […] Ostatecznie papież Grzegorz XIII powołał w roku 1576 specjalną międzynarodową komisję (głownie astronomowie włoscy), której zadaniem było opracowanie reformy kalendarza juliańskiego; 21 III 1582 wydał on bullę zawierającą główne zasady nowego kalendarza (tzw. gregoriańskiego). […]

Rachuba czasu według kalendarza gregoriańskiego nosi nazwę nowego stylu, w odróżnieniu od kalendarza juliańskiego, zwanego starym stylem. Kalendarz gregoriański został wprowadzony najwcześniej (15 X 1582 wg nowego stylu) we Włoszech, w Hiszpanii, Portugalii i Polsce (zmiana ta spotkała się z oporem na ziemiach litewsko-ruskich, a zwłaszcza w Inflantach). W innych krajach kalendarz ten przyjął się później, np. we Francji 20 XII 1582, w Austrii 1584, w Prusach 1610, w krajach protestanckich Niemiec 1700, w Anglii 1752, w ZSRR 1918. Kalendarz gregoriański jest używany w ogromnej większości krajów cywilizowanych; kalendarz juliański zachował się jedynie jako religijny kalendarz prawosławia, a różnica między nim, a kalendarzem gregoriańskim wynosi obecnie 13 dni”.

Powyższe za: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1967, tom 10, hasło: Rok, tom. 5, hasło: Kalendarz.

Tak więc wyznawcy obrządków wschodnich witają Nowy Rok 13 dni później. „Przyjmując w końcu X w. chrześcijaństwo z Konstantynopola, Ruś Kijowska przyjęła też bizantyńską wersję kalendarza juliańskiego, w której rok cerkiewny zaczynał się 1 września, a świecki Nowy Rok – 1 marca. Inaczej też liczono wtedy lata, co w Bizancjum prowadzono od stworzenia świata. Dopiero w XIV w. zaczęto wykorzystywać tzw. datację od narodzenia Chrystusa, którą zaczął w 532 roku zachodnioeuropejski mnich Dionizy Mały. Różnica ta wynosi aż 5508 lat.” – za http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100113/REGION06/551316075

Tagi

7 przykazań dla synów Noego abrogacja antyjudaizm antysemityzm antysyjonizm bałwochwalstwo biblijny kalendarz chanuka dekalog dies solis dr Edmund Stein faszyzm heptalog historia antysemintyzmu holokaust idol idolatria Imię Boże Jeszua judaizm kalendarz żydowski KL Płaszów krzyż Mesjasz niedziela noachidzi nowy rok obóz koncentracyjny w Płaszowie pascha pesach prosty Tetragrammaton przykazania noachickie przykazania rabiniczne rachuba czasu siedem uniwersalnych praw dla ludzkości sobota sprawiedliwi wśród narodów świata syjonizm szabat Talmud trzy przysięgi Izraela Świętość Boga święta biblijne święta żydowskie żydowskie pojmowanie czasu

Najbliższy Szabat

Shabbat Times for Apr 23, 2021
,
11 Iyyar, 5781
י״א בְּאִיָיר תשפ״א
Parshas Achrei Mos-Kedoshim
Candle Lighting Time: 11:42 PM
Sunset Friday: 12:00 AM
Sunrise: 12:00 AM
Sunset Saturday: 12:00 AM
Havdalah (45 min): 12:45 AM
©2021 Modlitwa.pl | Powered by SuperbThemes & WordPress