-
„Memoria futuri”
-
„Nowy Testament a judaizm”
Archiwum Tagu: święta żydowskie
Pierwsze przykazanie rabiniczne
Niniejszy wpis stanowi kontynuację tematu z wpisu „Przykazania rabiniczne”, w którym zobowiązałem się omówić kolejno te przykazania. Zaczynam od pierwszego. Brzmi ono:
„1. Przykazanie [dotyczące] Megilat Ester [księgi Estery].
Należy na święto Purim wysłuchać Megilat Ester dwa razy: na Maariw i na Szachrit”.
/Szewa Micwot Derabanan, Siedem Przykazań Rabinicznych w: Ewa Gordon, Tarjag Micwot, 613 Przykazań Judaizmu oraz Siedem przykazań rabinicznych i Siedem przykazań dla potomków Noacha, Fundacja Laudera, Kraków 2000, s. 119, dostępne też w wydaniu Austerii, Kraków 2010/
NASZA PASCHA – Mesjańska Hagada na Pesach
Od lat odczuwałem brak Hagady na Pesach w wersji mesjańskiej. Gdy w zeszłym roku postanowiliśmy obchodzić wieczór Pesach w szerszym gronie, stało się jasne, że uroczystość ta powinna być lepiej zorganizowana. Tekst Hagady na Pesach w wersji mesjańskiej stał się nieodzowny. Myślałem, że ściągnę jakąś anglojęzyczną Mesjańską Hagadę i szybko ją przetłumaczę, ale zastany stan rzeczy nieco mnie rozczarował. Mnogość wersji i interpretacji jest tak wielka, jak różnorodność judaizmu mesjanistycznego.
Plik pdf z tekstem mesjańskiej wersji Hagady na Pesach znajduje się tutaj.
Elul – recepcja przebaczania
Człowiek został umieszczony w czasoprzestrzeni. Czas dla każdego człowieka zaczyna biec w momencie jego narodzin. Początek czasu dla ludzkości miał miejsce z chwilą stworzenia Adama. Szósty dzień stworzenia jest więc pierwszym dniem egzystencji człowieka. Zanim człowiek został stworzony, już w czwartym dniu „Bóg zechciał, aby były światła na sklepieniu nieba, żeby oddzielały pomiędzy dniem, a nocą i by stały się wyznacznikami świąt (hebr. moadim), dni i lat”. Stwórca zadecydował, że ludzkość będzie potrzebowała kalendarza.
Według tradycji żydowskiej czas dla ludzkości rozpoczął się od pierwszego dnia miesiąca tiszri. A skoro tak, i w ten dzień zaczęto liczyć czas, to wtedy wypada Nowy Rok (hebr. Rosz HaSzana, co dosłownie znaczy ‘głowa roku’).
Kalendarz uczniów Jezusa
Obiecałem rozwinąć tą myśl. Zadajmy sobie pytanie, czy apostołowie i inne osoby, które znały Jezusa, zmieniły kalendarz wg którego żył ich mistrz i nauczyciel? Pytanie wydaje się zasadne, bowiem dopiero na początku II wieku coś się zmieniło.
Żydowskie pojmowanie czasu
Jak wspomniałem we wcześniejszym wpisie (Kalendarz JEZUSA), żeby zrozumieć Jezusa, typowego przedstawiciela swojego narodu i jego życie wg kalendarza żydowskiego, należy zapoznać się z żydowskim podejściem do upływającego czasu.
Zauważyliśmy już, że Żydzi nie wynieśli kalendarza z Egiptu, gdzie żyli kilkaset lat, ale posługiwali się kalendarzem babilońskim. Egipcjanie do problemu czasu podchodzili inaczej niż Żydzi. Świętowali Nowy Rok, jako radosny dzień rozpoczęcia przez Nil użyźniania ziemi. Typowa feta, jak u Greków, czy Rzymian.
Chrześcijanie tak przyzwyczajeni są do bachicznego imprezowania z okazji upływu czasu (temat rozwinę w oddzielnym wpisie), czy to będą urodziny, Nowy Rok, czy jakakolwiek okrągła rocznica, np. rocznica ślubu, że czytając Biblię nie dostrzegają idei, która kryje się w świętach opisanych w Biblii.
