Im bardziej zagłębiam się w „Mądrości rabinów”, tym bardziej podoba mi się styl Haddada. W niezwykle prosty sposób rozwija myśl odnośnie Imienia Bożego. Dlatego przytoczę kolejne fragmenty:
„Bóg biblijny ma imię. Nie zostało Mu ono nadane przez ludzi na znak wdzięczności ani na określenie Jego najwyższej władzy – Hebrajczyk nie stwarza ani swojego Boga, ani Jego Imienia – objawia mu je sam Bóg. Nigdy wcześniej w tekście Tory Stwórca nie ujawnił swojej tożsamości żadnemu prorokowi. Mówi o niej Mojżeszowi: »Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako El Szaddaj [Bóg Wszechmogący], ale imienia JHWH, nie objawiłem im«. [Liczbą mnogą El (‘siła, moc’) jest Elohim (‘Moce’), ponieważ Bóg objawia się poprzez żywioły czy siły działające w świecie]. […]
A zatem Bóg objawia Mojżeszowi swoje imię: jest nim odmieniony w czasie przyszłym czasownik ‘być’: ‘ehje aszer ‘ehje, co w polskim przekładzie brzmi: »Jestem, który jestem«.
»Rabbi Izaak naucza: Święty, niech będzie błogosławiony, oświadczył Mojżeszowi ‘Ja byłem, jestem teraz i będę w przyszłości’; w nawiązaniu do tych trzech czasów słowo ‘ehje [będę] pojawia się trzykrotnie w tym wersecie« […]
Poza opowieścią o gorejącym krzewie forma ‘ehje aszer ‘ehje jako taka nie pojawia się więcej w Torze, występuje tylko w postaci skróconej do czterech liter, czyli tetragramu JHWH (jud-he-waw-he) [tradycyjnie czytanego jako Adonaj]. To Boże Imię w czterech literach i trzech sylabach (Je-ho-wah) skupia w sobie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość czasownika być. […]
/Philippe Haddad, „Mądrości rabinów”, Cyklady, Warszawa 2012, ss. 41-42/
Użycie czasownika „być” w Imieniu objawionym Mojżeszowi, czego zamysł zwięźle przedstawia Haddad, stanowi dzisiaj pretekst do nadużywania tego czasownika w tłumaczeniach Biblii. Forma ‘ehje aszer ‘ehje na język polski była tłumaczona w języku staropolskim „JAM JEST, KTÓRYM JEST”. Jednak pewnej części tłumaczy Nowego Testamentu łatwo przychodzi stosowanie wyrażenia „Ja jestem” (gr. Ego emi) jako substytutu Tego Imienia. Nie wystarczy zapisać je wersalikami i użyć w formie staropolskiej „JAM JEST”, by było to odniesienie do ‘ehje aszer ‘ehje.
Dla zainteresowanych jeden z przykładów różnego tłumaczenia ego emi przez tłumaczy w linku.
Więcej informacji na temat Imienia ‘ehje aszer ‘ehje na stronie „Stowarzyszenia 614. Przykazania”
http://www.the614thcs.com/40.753.0.0.1.0.phtml
http://biblia.apologetyka.com/read?utf8=%E2%9C%93&q=Jan+18%3A6-8&bible[]=bb&bible[]=bg&bible[]=bgn&bible[]=nbg-pl&bible[]=bp&bible[]=bpd&bible[]=br&bible[]=bt&bible[]=bw&bible[]=kow&bible[]=bug&bible[]=nwt-pl&fmt=&num=&codes=1