Mój teść przekazał mi informację, że jeden z licznych odłamów – tak to nazwijmy – Adwentystów Dnia Siódmego, który nazywa siebie Chrystianami Dnia Siódmego, wyznaczył datę drugiego przyjścia Jezusa na dzień 15.10.2027 roku. Szok! Niedowierzanie! – to mało powiedziane, jak wielkim zaskoczeniem dla mnie była ta informacja. Cała ta sytuacja skłoniła mnie do napisania paru słów w tym temacie.
Nie wiem jak liczna jest grupa zwolenników małżeństwa, które wydaje wydaje czasopismo Filadelfia, głosząc na jego łamach swoje „poselstwo” oparte na osobistych wizjach „proroczych”. Nie jest to jednak istotne, gdyż nie ważne jest czy zwiedzeniu ulega jedna, czy też więcej osób. Ważne jest, że pycha popycha kolejne osoby do czynu, który jest wyraźnie zabroniony. I, o ile powoli na światło dzienne wychodzą informacje, że tzw. „Ruch drugiego adwentu”, powstały w XIX-wiecznej Ameryce, był inspirowany i kontrolowany przez masonerię (pojawiają się liczne informacje, na temat przynależności rodziny White’ów do ruchu wolnomularzy), to spojrzenie na podziały wewnątrz adwentyzmu pozwala stwierdzić, że adwentyści nie nauczyli się nic z tego XIX-wiecznego zwiedzenia. Tak zwiedzenia! Wtedy wykorzystano brak pokory części przywódców adwentyzmu, którzy nie potrafili tak jak Miller przeprosić swoich zwolenników za wielkie zwiedzenie, do założenia kościoła i do nazwania tego wydarzenia „Wielkim rozczarowaniem”. Pozwoliło to przeforsować nauczanie, że ruch Millera to była „tylko pomyłka” co do wydarzenia, natomiast wyznaczenie daty było prawidłowe. I tak powstała teoria o tzw. „Sądzie śledczym”, który miał rozpocząć się 22 października 1844 roku. Grubymi nićmi szyte? Tak. Ale zadziałało. Pisałem już o tym we wpisie „Powiedz to światu”. Czy Biblia podaje datę powrotu Jezusa i/lub końca świata?
Sam wywodzę się z odłamu adwentyzmu, który powstał pod koniec lat 70. XX wieku, jak protest wobec wprowadzenia krzyża i dołączenia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego do ruchu ekumenicznego (utożsamianego z Babilonem), a ściślej do jednego z jego organów, tj. do Światowej Rady Kościołów. Światowa Rada Kościołów, ang. World Council of Churches, WCC, jest jednym z głównych organów ruchu ekumenicznego na świecie. Jest to międzynarodowa organizacja zrzeszająca różne Kościoły chrześcijańskie, które współpracują w celu promowania jedności, dialogu i współpracy między wyznaniami chrześcijańskimi. Światowa Rada Kościołów powstała w 1948 roku i ma swoją siedzibę w Genewie, w Szwajcarii; zrzesza Kościoły protestanckie, prawosławne, starokatolickie oraz inne wspólnoty chrześcijańskie. Ówczesna władze KADS wyśmiewały informację o przynależności do WCC, a potem, gdy nie dało się dłużej zaprzeczać – wobec dokumentów, które się pojawiły (jeden z braci pojechał do Belgradu, stolicy ówczesnej Jugosławii, skąd pochodził i uzyskał pisemną odpowiedź o przynależności KADS do WCC; dało się też słyszeć o znalezieniu przez stróża nocnego w koszu na śmieci dowodu wpłaty składki członkowskiej do WCC) – przekazały informację, którą Marek Rakowski, obecny przewodniczący Diecezji Wschodniej, przekazał w następujących słowach swojemu teściowi: „Możesz się cieszyć. Adwentyści wypisali się z Ekumenii”. Obecnie Kościół Adwentystów Dnia Siódmego uczestniczy jako obserwator w niektórych wydarzeniach organizowanych przez Światową Radę Kościołów, takich jak konferencje czy fora międzywyznaniowe. Obecność ta ma charakter dialogu, a nie pełnego zaangażowania w struktury ekumeniczne. Status Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego wobec Światowej Rady Kościołów (WCC) przypomina status Kościoła Katolickiego, który nie jest członkiem Światowej Rady Kościołów, ale współpracuje z nią w ramach różnych inicjatyw ekumenicznych.
Grupa odłączona, nazwana od zboru, gdzie wszystko się zaczęło, Grupą radomską, sama określała siebie jako Kościół Ostatków Adwentystów Dnia Siódmego. Skąd taka nazwa? Jest ona konsekwencją przyjęcia nauczania, że zgodnie z teorią historyczną, siedem kościołów wymienionych w Objawieniu Jana (rozdziały 2–3) reprezentuje różne okresy w historii Kościoła chrześcijańskiego, a Adwentyści są siódmym, ostatnim kościołem, czyli Laodyceą. Skoro KADS to Laodycea, to grupa oderwana nie mogła stworzyć ósmego kościoła – nazwała się więc (nawiązując do biblijnego nauczania o tzw. „resztce”) ostatkami siódmego kościoła.
Pierwszym, który w sposób systematyczny przedstawił ideę zawartą w teorii historycznej siedmiu kościołów, był prawdopodobnie Joachim z Fiore (ok. 1135–1202), średniowieczny teolog i mistyk. Teoria ta została szerzej rozwinięta i spopularyzowana w okresie reformacji protestanckiej oraz w ruchach eschatologicznych XIX wieku, takich jak adwentyzm. Teoria ta ignoruje jednak treść listów, które Mesjasz Jeszua kieruje do każdego z tych kościołów/zborów z osobna. Z treści listów wynika, że wszystkie te kościoły – a jest ich siedem, co symbolizuje pełnię, złożoność, ale jednak całość – doczekają Dnia Pańskiego, czyli wydarzeń czasów końca. Dla przykładu Tyjatyra ma przejść przez Wielki Ucisk (co więcej, karanie Tyjatyry z powodu nauczania niewiasty wszetecznej Jezebel mają zobaczyć wszystkie kościoły jednocześnie [Ap 2:18-29] – muszą więc istnieć w tym samym czasie). Podobnie kościół w Filadelfii ma być zachowany od godziny próby, która ma przyjść na wszystkich mieszkańców Ziemi [Ap 3:10]. Teoria historyczna, mówiąca, że kościoły/zbory to kolejne, następujące po sobie epoki, nie ma więc umocowania w tekście Apokalipsy.
Filadelfia, to ta część kościoła Jeszui Mesjasza, która dostaje pochwałę. Stąd wiele ewangelicznych zborów nazywa siebie Filadelfią, np. obecny zbór pastora Mirosława Kulca. Zapewne takie intencje stały za wyborem nazwy dla czasopisma grupy, która, o zgrozo, obecnie wyznaczyła datę powrotu Mesjasza.
Kochani, nie dajcie się zwieść różnej proweniencji „prorokom” – i tym współczesnym, i tym, których z nami już nie ma!
Kończąc przypomnę, że Jeszua Mesjasz, nie zna dnia, ani godziny swojego powrotu, a co dopiero my, szare myszki. I polecam wspomniany już wpis w tym temacie: „Powiedz to światu”. Czy Biblia podaje datę powrotu Jezusa i/lub końca świata?