Ojcze nasz, czy świecie nasz?

Jesteś chrześcijaninem? Tak? To mam dla Ciebie wyzwanie. Niech tym wyzwaniem będzie odczytanie intencji modlitwy, której nauczył nas Jezus (hebr. Jeszua). Zobacz czy choć w części słowa modlitwy Ojcze nasz wypowiadasz świadomie. Sprawdź, czy Twoje przekonania i praktyka życiowa nie przeczą słowom tej modlitwy.

Zacznijmy od inwokacji do Boga. Jeszua nauczył swoich uczniów zwracać się do Boga jako naszego Ojca. Co więcej, wspominał o tym, że objawił im to imię Boga – Ojciec. Pisałem o tym we wpisie pt. Wymowa Tetragamu JHWH. Co to w praktyce oznacza? Zwracając się do Stwórcy Wszechświata oświadczamy, że to On jest Świętym Jedynym, że on ma być na pierwszym miejscu przed wszystkim co mamy i czym jesteśmy. W dalszych słowach tej modlitwy proklamujemy, że Jego wola ma się dziać tak w niebie, jak i na ziemi, czyli przede wszystkim w naszym życiu. Jak więc to życie wygląda? Czy czynami nie zwracamy się bezpośrednio do świata, niczym Marek Grechuta w swej znanej piosence? Czy nasze życie, to nie mowa bez wypowiedzenia słowa, inwokująca: Świecie nasz!? Czy uważasz, że to co masz, zdobyłeś dzięki swoim wysiłkom, czy też, że otrzymałeś wszystko od Twojego Ojca w niebie?

A co ze słowami „Przyjdź Królestwo Twoje”? Słowa te mówią wprost i jednoznacznie: Niech nastanie Twoje Królestwo! Czy rzeczywiście tak to rozumiesz? Czy Twoje czyny są zgodne z tą deklaracją? Bo, żeby były zgodne, musisz być monarchistą, a nie demokratą! Tak, modlisz się o nastanie MONARCHII TEOKRATYCZNEJ, a nie o powszechną demokrację na świecie! Demokracja nie jest systemem danym ludzkości przez Boga. Jeśli się z tym nie zgadzasz i uważasz, że demokracja nie jest zła, to dlaczego nie modlisz się: Niech nastanie demokracja Twoja? Zwróć uwagę, że głoszenie Dobrej Nowiny o zbliżającym się czasie, gdy Bóg zaprowadzi swoje rządy nad światem, czasie, gdy osobowe zło zostanie usunięte z ziemi i nie będzie miało dostępu do ludzkości, to właśnie była misja Jezusa (Jeszui). Ewangelista Marek tak to relacjonuje:

Mk 1:14-15 (Stern)

⁽¹⁴⁾ Kiedy aresztowano Jochanana, Jeszua przybył do Galil, głosząc Dobrą Nowinę od Boga: ⁽¹⁵⁾ „Czas nadszedł, Królestwo Boże jest blisko! Odwróćcie się od swych grzechów do Boga i uwierzcie w Dobrą Nowinę!”. 

I tutaj zapamiętaj. Modląc się o nastanie monarchii teokratycznej, modlisz się o Królestwo Boże na ziemi, a nie w niebie. Wyrażenie Królestwo Niebieskie, czy też Królestwo Niebios, to wyrażenia synonimiczne. Niebo – jak to już opisałem w wyżej przywołanym wpisie – to jedno z imion Boga. Czy więc powiemy Królestwo Boże, czy Królestwo Niebieskie, nie ma znaczenia. Ważne jest, że Królestwo Boże będzie na ziemi. Wyraźnie mówi o tym Księga Objawienia:

Ap 5: 4-10 (BT)

⁽⁴⁾ A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć. ⁽⁵⁾ I mówi do mnie jeden ze Starców:<<Przestań płakać!Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida ⁵⁰ ,tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci>>. ⁽⁶⁾ I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię ⁵¹ . ⁽⁷⁾ On poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął <księgę >. ⁽⁸⁾ A kiedy wziął księgę, cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. ⁽⁹⁾ I taką nową pieśń śpiewają:<<Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, ⁽¹⁰⁾ i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami ⁵², a będą królować na ziemi>>. 

Będzie to Królestwo Baranka, lub inaczej Królestwo Chrystusowe – czyli Królestwo Mesjańskie (Chrystus to nie nazwisko, a określenie, które oznacza Pomazańca [hebr. Masziach], człowieka wybranego przez Boga), o którym to okresie w dziejach świata prorokowali prorocy tzw. Starego Testamentu. W tym temacie polecam lekturę ksiąg prorockich, ze szczególnym uwzględnieniem Ezechiela i Zachariasza.

To właśnie jest Ewangelia, czyli Dobra Nowina o Królestwie Bożym, którego przybliżenie się głosił Jezus (Jeszua). Dokładnie tę Ewangelię głosił Szaul z Tarsu, gdy dotarł do Aten:

Dz. Ap. 17: 22-31 (Stern):

 ⁽²²⁾ Sza’ul stanął przed Radą i rzekł: „Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem bardzo jesteście religijni! ⁽²³⁾ Bo gdy przechadzałem się, oglądając wasze świątynie, natknąłem się nawet na ołtarz, na którym wyryto napis: „Nieznanemu Bogu”. Ten zatem, którego już czcicie w niewiedzy, jest Tym, którego ja wam głoszę. ⁽²⁴⁾ Bóg, który uczynił wszechświat i wszystko, co w nim jest, i który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych przez człowieka, ⁽²⁵⁾ nie korzysta też z usług rąk ludzkich, jakby czegoś Mu brakowało, gdyż to On sam daje życie i tchnienie, i wszystko wszystkim. ⁽²⁶⁾ Z jednego człowieka uczynił On wszystkie narody żyjące na całej powierzchni ziemi i wyznaczył granice ich obszarów oraz czasy ich rozkwitu. ⁽²⁷⁾ Bóg uczynił tak, aby ludzie Go szukali i być może dosięgali i znajdowali Go, bo zresztą nie jest On daleko od nikogo z nas, ⁽²⁸⁾ „bo w Nim żyjemy i poruszamy się, i istniejemy”. Jak to słusznie powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Dziećmi jego zaiste jesteśmy”. ⁽²⁹⁾ Ponieważ zatem jesteśmy dziećmi Boga, nie powinniśmy sądzić, że istota Boga przypomina złoto, srebro czy kamień ukształtowany przez technikę i wyobraźnię ludzką. ⁽³⁰⁾ W przeszłości Bóg patrzył przez palce na taką niewiedzę, lecz teraz nakazuje wszystkim ludom na każdym miejscu, aby zwracały się do Niego od swych grzechów. ⁽³¹⁾ Bo ustalił On pewien Dzień, kiedy osądzi świat zamieszkiwany i uczyni to sprawiedliwie za pośrednictwem człowieka, którego wyznaczył. A dał temu publiczny dowód, wskrzeszając tego człowieka z martwych„. 

Dłuższa wersja modlitwy Ojcze nasz kończy się także myślą o Królestwie Bożym, a zaraz potem Jeszua dodaje wyjaśnienie sposobu wybaczania grzechów.

Mt 6: 13-14 (BB)

Abowiem twoje jest królestwo i moc i chwała na wieki. Amen.

Bo jeśliże odpuścicie ludziam upadki ich, odpuści też wam ociec wasz on niebieski. Ale jeśli nie odpuścicie ludziam upadków ich i ociecci wasz nie odpuści wam upadków waszych.

Gdy Jeszua nakazuje nam zadeklarować, że wybaczamy ludziom ich przewinienia, słowa i czyny, którymi nas urazili czy też nam zaszkodzili, naucza nas, że jeśli to my grzeszymy wobec innych ludzi, to mamy od tych ludzi uzyskać przebaczenie, bo inaczej Bóg, który jest w Niebie, do którego wołamy, nie wybaczy nam szych win. Tak, Bóg nie wybacza win, które popełniliśmy wobec innych ludzi. On wybacza nam nasze winy – czyny, słowa i myśli, którymi zgrzeszyliśmy przeciwko Niemu – a nie przeciwko bliźniemu. Grzechy popełnione wobec bliźniego – wbrew nauczaniu pewnych instytucji – może wybaczyć tylko ten bliźni, którego dotknęło nasze postępowanie lub słowa. Jeśli ktoś zrobił nam coś złego, a my mu tego nie wybaczymy, to nie miejmy nadziei na przebaczenie naszych grzechów popełnionych wobec Boga. Nie jest to jednoznaczne z tym, że ktoś komu np. zamordowano dziecko musi wybaczyć zabójcy. Nie, nie o to chodzi. Bo przebaczyć zabójstwo musiałaby ofiara – a tej już nie ma wśród żywych. Temat zbyt skomplikowany, by w kilku słowach go opisać. Reasumując, poproszenie kogoś o wybaczenie jest trudne. Łatwiej wyznać przewinienia komuś, kogo obowiązuje tzw. „tajemnica spowiedzi” – i po krzyku. Otóż nie. Nauczanie Mesjasza jest jednoznaczne – i jest ono zgodne z nauczaniem judaizmu, który głosi, że Jom Kippur (Dzień Przebłagania) znosi tylko grzechy wobec Boga, a nie krzywdę popełnioną wobec drugiego człowieka. Uczniowie tylko tak to rozumieli. Inne nauczanie w tym zakresie jest późniejsze.

Ciekawe nauczanie odnośnie modlitwy Pańskiej zaprezentował prof. Marcin Majewski.

Może w opozycji do przywołanej już piosenki Świecie nasz zaproponuję Ci wysłuchanie pieśni Ucisz serce w wykonaniu Magdy Umer z przepięknym tekstem Agnieszki Osieckiej, w której wyraża ona ideę, która przyświecała Stwórcy…

Nierzeczywisty obraz nagłówka wygenerowany przez AI przez: Eva Michálková z Pixabay